dilluns, 17 de novembre del 2008

Relexions sobre els límits

Al diari La Vanguardia, del passat divendres 29 d'octubre, apareixia un article de Núria Escur títol.lat "Soy tu padre, no tu amigo" i que feia pensar.
Entre altres coses deia 

"nos encontramos con niños de infancia plácida que crecen en burbujas permisivas, sin un sólo límite y con más capacidad de acción que de reflexión."
"cada vez hay más niños con el síndrome del emperador, se creen el centro del mundo"
"Pasar de modelos autoritarios al vacío de autoridad -explica la socióloga Anna Berga- además desde la incertidumbre moral actual, ha hecho mucho daño a una generación de adolescentes que crecen con la dificultad de identificar límites. tener autoridad es eso: un modelo, ser un referente válido. en ese sentido la autoridad es la base de toda educación"

En aquest article s'inclou també aquesta petita entrevista a Aldo Nauori
i també cita unes quantes frases d'aquest autor

"No anuncies un castigo si no eres capaz de cumplirlo. La palabra es algo sagrado para un niño"

"No expliques demasiado tus decisiones y si debes hacerlo, que sea después de ejecutarlas. Una orden es una orden"

"El castigo jamás debe ser físico. No levantemos un castigo hasta que nosotros mismos nos hayamos calmado"

"El peor error es excusarse después de infligir el castigo. Con ello echaremos por la borda todo lo que hemos hecho y el niño no sabrá a qué atenerse en el futuro"

"No dejes al niño que decida solo su ropa desde los primeros años de su vida porque acabará cuestionando incluso la tuya"

Aldo Naouri." Educar a los hijos. Una tarea urgente" Ed Taurus

... tot plegat per pensar-hi una mica.